Ulewanie u niemowląt to częsta przypadłość, który dotyka nawet 67% niemowląt¹. Problem ten jest zjawiskiem fizjologicznym, wynikającym z niedojrzałości dolnego zwieracza przełyku, który nie jest w stanie zapobiegać cofnięciu się treści pokarmowej z żołądka do jamy ustnej. Czym ulewanie różni się od wymiotów? Kiedy powinno niepokoić? Sprawdź, o co najczęściej pytają rodzice.
Co znajdziesz w tym artykule:
Dziecko ulewa po każdym karmieniu, czy to normalne?
Dzieci ulewają sporadycznie. Zdarza się, tak, że niemowlę ulewa po każdym przystawieniu do piersi. Ulewania wynikają z niedojrzałości układu pokarmowego u niemowlęcia, mogą być spowodowane nieprawidłową techniką karmienia m.in. połykaniem nadmiernej ilości powietrza czy podawaniem zbyt dużej ilości pokarmu. Ilość ulewanego pokarmu może wydawać się duża, a ulewania mogą pojawiać się nawet po każdym posiłku, a także między posiłkami. Co ważne ulewające dzieci prawidłowo przybierają masę ciała, a ich rozwój jest prawidłowy.
Co zrobić, aby zmniejszyć ulewanie u dziecka karmionego piersią?
Karm piersią krócej, ale częściej. Zadbaj o właściwa technikę – jeśli nie jesteś pewna, czy robisz to dobrze poradź się konsultanta laktacyjnego. Odpowiednia pozycja i spokojna atmosfera podczas karmienia oraz właściwe chwycenie brodawki i ssanie piersi przez dziecko pozwolą zmniejszyć częstotliwość ulewań. Gdy skończysz karmienie pozwól, aby maluchowi odbiło się. Dzięki temu uwolnisz nagromadzone w żołądku powietrze, co także zmniejszy ryzyko ulania pokarmu. Gdy lekarz zdiagnozuje u Twojego dziecka problemy z nadmiernym ulewaniem, może zalecić stosowanie preparatu zagęszczającego twój pokarm. Zgodnie z zaleceniem lekarza, po rozrobieniu z wodą podaj go dziecku łyżeczką bezpośrednio przed karmieniem lub dodaj go (według instrukcji na opakowaniu) do odciągniętego mleka.
Jak odróżnić ulewanie od wymiotów?
Ulany pokarm swobodnie wypływa cienką strużką z ust dziecka, a jego zapach i wygląd nie różni się od pokarmu przed zjedzeniem. Ulewanie nie powoduje zmiany nastroju u malucha. Objętość ulanego pokarmu może odpowiadać około 1-2 łyżeczkom. Taka ilość nie ma wpływu na poczucie sytości u dziecka oraz nie zaburza jego prawidłowego rozwoju. O wymiotach mówimy, gdy dziecko gwałtownie oddaje niestrawiony pokarm, jest przy tym niespokojne i widać wyraźnie, że coś mu dolega. Zwrócona treść pokarmowa ma kwaśny, nieprzyjemny zapach. Wymiotom mogą towarzyszyć objawy odwodnienia (zmniejszona aktywność, apatia i senność dziecka, zmniejszona diureza, wzmożone pragnienie, ubytek masy ciała, zapadnięte gałki oczne i zapadnięte ciemiączko – dziecko ma „zaostrzone” rysy twarzy).
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Ulewanie fizjologiczne jest naturalnym etapem w życiu niemowlęcia i mija wraz z dojrzewaniem układu pokarmowego. Jeśli ulewanie pokarmu nie ma wpływu na prawidłowy przyrost masy ciała i niemowlę rozwija się prawidłowo, nie ma powodów do niepokoju. Alarmujące objawy towarzyszące ulewaniu to: zahamowanie wzrostu, brak przyrostu lub spadki masy ciała, biegunka, gorączka, płacz i niepokój dziecka, odwodnienie, krew w wymiotach. W takiej sytuacji potrzebna jest konsultacja z lekarzem w celu znalezienia przyczyny powodującej wymioty (często może to być alergia pokarmowa).
Kiedy ulewanie mija?
Najczęściej problem znika, gdy maluch nauczy się siedzieć i trzymać pionową postawę. Większość dzieci wyrasta z tej przypadłości około 4- 6 miesiąca życia, chociaż bywają sytuacje, gdy ulewania męczą niemowlę do pierwszych urodzin.
¹Dotyczy niemowląt w 4 m. ż.; Nelson SP, et al. Pediatric Practice Research Group. Arch Pediatr Adolesc Med 1997;151:569-72.